W 1977 roku w Pahiatua, mieście leżącym w południowo-wschodniej części Wyspy Północnej w Nowej Zelandii, otwarto muzeum, opowiadające o lokalnej historii. Dlaczego o tym piszemy, jak i to związek z Polonią i Polakami na świecie?
Muzeum w Pahiatua jest jednym z miejsc w Nowej Zelandii, które mocno pielęgnują pamięć „Dzieci z Pahiatua” – ponad 800-osobowej grupy polskich dzieci i opiekunów, którzy przybyli do Nowej Zelandii w 1944 roku. Na bogatej ekspozycji, powstałej w 2017 roku, możemy zobaczyć wiele historycznych zdjęć, pamiątek, listę dzieci, które przypłynęły do Wellington w ’44 roku, czy makietę obozu w Pahiatua. W 2024 roku muzeum będzie się przygotowywało do obchodów 80. rocznicy przybycia polskiej grupy do Nowej Zelandii.
Gildy McKnight, obecna dyrektor, opowiada historię muzeum: Marge Bentley uznała, że Pahiatua potrzebuje muzeum, w którym można by zgromadzić całą historię okolicy. Do 1977 nie było żadnych planów związanych z powstaniem muzeum, w wielu małych miasteczkach nie ma takich budynków. W wyniku spotkania 82 członków założycieli poprosiło o przekazywanie datków. Reakcja ich bardzo zaskoczyła, w pozytywny sposób, mnóstwo darowizn spłynęło na konto powstającego muzeum.
.Znalezienie lokalizacji dla muzeum było równie szczęśliwe, ponieważ pozyskano willę przy ulicy Sedcole. „Należała do pani Howell, która wykorzystywała go jako pensjonat dla młodych dam” – mówi dyrektor muzeum. Kiedy właściciel przeprowadził się do domu spokojnej starości, komitetowi udało się wynegocjować umowę najmu i 7 października 1978 r. muzeum zostało oficjalnie otwarte.
Źródło: własne/zdj. Stowarzyszenie Odra-Niemen
