Zbliża się ku końcowi 2023 rok, którego patronką decyzją Senatu Rzeczypospolitej Polskiej była Wisława Szymborska. Laureatka literackiej Nagrody Nobla urodziła się 2 lipca 100 lat temu.
Aktorzy szkolnego teatru „Azyl” Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach zapoznali się z wierszami poetki i postanowili przygotować spektakl na podstawie poezji noblistki. Każdy, kto się zetknął z jej twórczością przyzna, że jest niełatwa w odbiorze, ale przyciąga jak magnes. Ciekawie o tej trudnej poezji wypowiedział się prof. M. Głowiński w artykule „Opinia o twórczości poetyckiej pani Wisławy Szymborskiej”, a mianowicie napisał: „(…) W poezji wielkie idee i wielkie problemy powinny istnieć jak witaminy w jabłkach. Spożywa się je dla smaku czy przyjemności, a witaminy organizm przyswaja przy okazji. I tak właśnie dzieje się w liryce Wisławy Szymborskiej, jest ona wręcz wyjątkowo zasobna w te intelektualne witaminy.” Nie tylko czytanie dla przyjemności, lecz przede wszystkim odkrywanie „witamin” dało wielką satysfakcję młodzieży szykującej się podczas prób do występu, lecz zanim to nastąpiło, przygotowano scenariusz.
Na początku określono tematykę. Wiadomo, że miłości jest u W. Szymborskiej (jak pisał teoretyk literatury i znawca nowszych dziejów literatury polskiej M. Głowiński) „ukryta w kunsztownych relacjach między słowami”. Po dość długich dyskusjach udało się ułożyć scenariusz, zostały podzielone role i zaczął się ciekawy czas prób.
Debiut spektaklu odbył się 14 czerwca. Serca aktorów i reżysera, ogrzewały ciepłe słowa z ust nauczycieli, szczególnie dziękujemy pani Gitanie Szablińskiej za piękną recenzję na Fb :
„Szkolny teatr „Azyl sięgnął głęboko do ludzkiego serca, prezentując niezwykły spektakl oparty na tematyce miłości, zainspirowany wierszami jednej z najwybitniejszych poetek polskich – Wisławy Szymborskiej. Uczniowie, wcielając się w rolę aktorów i reżyserów, stworzyli widowisko pełne emocji, które przenikało publiczność, wywołując uczucia od euforii po zadumę. Utwory Szymborskiej zostały umiejętnie wplecione w fabułę, tworząc spójną opowieść o różnych etapach i obliczach miłości. Przedstawienie było pełne dynamicznych dialogów, monologów i symbolicznych gestów, które podkreślały emocje i głębię miłości.”
Jesienią powrócono do spektaklu. Teatr wyjechał z gościnnym występem do Gimnazjum w Ejszyszkach. Publiczność reagowała żywo, spektakl był przyjęty gorącymi brawami. Po przedstawieniu młodzież obu gimnazjów przy herbatce i słodyczach porozmawiała o swoich problemach i radościach, gospodarze zaprezentowali historię swego miasta.
8 listopada spektakl obejrzeli również najwięksi sympatycy szkolnego teatru czyli rodzice.
„Że mija? I cóż, że przemija?
Od tego chwila, by minęła…” – pisał w wierszu „Chwila” Leopold Staff. Została nam „chwila” i barwne światła fajerwerków ogłoszą, że minął kolejny rok, zaczyna się nowy. Co zostanie po spotkaniach z twórczością Wisławy Szymborskiej? Zostanie nagrany w „autentycznej” kawiarni film, który, jak głosi znany frazeologizm, wkrótce będzie mieć ręce i nogi. Zostaną wspaniałe emocje z muzycznego spektaklu „100 minut dla urody” w reżyserii Magdaleny Smalary, który obejrzeliśmy w Centrum Kultury w Solecznikach. Zostaną zdjęcia spektaklu na stronie gimnazjum i satysfakcja z możliwości doniesienia do publiczności poetyckiego słowa, a też chęć doskonalenia.
