Znawcy sztuki barokowej oraz miłośnicy polskich zabytków za granicą mają powody do radości. Restauracja jednego z cennych dzieł Szymona Czechowicza pt. „Ukrzyżowanie” z 1715 r., została zakończona przez Instytut Polonika. Malowidło powracające do świetności jest nie tylko dowodem bogatej historii polskiego malarstwa, ale również owocem międzynarodowej współpracy na rzecz zachowania dziedzictwa kultury.
„Ukrzyżowanie” jako dzieło ponadczasowe
Serce włoskiego Rzymu, kościół św. Stanisława, stał się świadkiem odrestaurowania „Ukrzyżowania” – najstarszego znaleziska przypisanego pędzlowi Szymona Czechowicza. Po gruntownych pracach konserwacyjnych przeprowadzonych przez Instytut Polonika, barokowe dzieło odzyskało dawny blask, zapraszając wiernych i turystów do zakrystii, gdzie ponownie zagościł duch XVIII-wiecznej sztuki.
Ceniony w środowisku artystycznym za swój unikalny styl malarski, obraz „Ukrzyżowanie” jest kopią dzieła Guida Reniego, cieszącego oczy odwiedzających kościół San Lorenzo in Lucina. Choć przez lata poziom zachowania tej kopii budził wątpliwości, to dzięki intensywnym działaniom konserwatorów, związki Szymona Czechowicza z płótnem przestały być przedmiotem spekulacji historyków sztuki.
Barokowa perła Czechowicza znów błyszczy w Rzymie
Nad procesem renowacji czuwała Monika Tarnowska-Reszczyńska. Specjalistka od restauracji zabytków mierzyła się z wieloma wyzwaniami, które określiła mianem „bardzo skomplikowanych”. Wśród nich było usunięcie zabrudzeń, żółknącego werniksu, a także niwelacja przemalowań obcej ręki.
Ksiądz Paweł Ptasznik, rektor kościoła św. Stanisława w Rzymie z entuzjazmem przyjął wiadomość o zakończonej renowacji, wskazując na duchowy wymiar odnawianego dzieła. Podkreślił, że przywrócone do życia obrazy XVIII-wieczne pozwalają nam spojrzeć na sztukę z perspektywy ich twórców, co jest dla wspólnoty niezwykle cenne i poruszające.
Odzyskany blask obrazu „Ukrzyżowanie”
Odzyskanie pierwotnego piękna „Ukrzyżowania” Szymona Czechowicza to nie tylko kulturalne święto, ale także przypomnienie o wadze ochrony polskich dzieł sztuki rozsianych po całym świecie. Dzięki rzetelnej pracy specjalistów oraz wsparciu instytucji jak Instytut Polonika, dziedzictwo narodowe ma szansę trwać przez kolejne pokolenia, będąc świadectwem przemijania i nieustającej walki o zachowanie piękna przeszłości.
