Akademia Superbohaterów – o znanych i nieznanych polskich naukowcach

Nazwiska tych Polek i Polaków, którzy bardzo często zmieniali bieg historii, stają się dzięki takim książkom rozpoznawalne. Fot. Nauka To Lubię
.

To wyjątkowa książką. Na ponad 140 stronach zawarte zostały 32 fascynujące historie opisujące życie i działalność wybitnych polskich naukowców. Spora część z nich rozwijała się, tworzyła i zyskała uznanie poza granicami Polski, na emigracji.

Czy wiedziałeś, że to Polak stworzył pierwszą na świecie kamizelkę kuloodporną? Albo, że to Polak zaprojektował kolej, która aż do XXI wieku była najwyżej położoną trasą torową na świecie? Gdyby nie Polak, to rozwój elektroniki być może nie byłby tak dynamiczny. To dzięki polskiemu badaczowi i wynalezieniu przez niego metody otrzymywania kryształów krzemu było to możliwe.

Książka autorstwa Tomasza Rożka i jego współpracowników to jedyna taka pozycja na rynku wydawniczym.

Na ponad 140 stronach zawarte zostały 32 fascynujące historie opisujące życie i działalność wybitnych polskich naukowców. Każdy rozdział zilustrowany jest wyjątkowymi grafikami, które ukazują polskich naukowców w konwencji Superbohaterów.

Spora część z przedstawionych osób wylądowała z różnych powodów na emigracji, wsławiając się naukowo na arenie międzynarodowej. W środku znajdziemy najbardziej znane postaci polskiej nauki, jak Kopernik, Skłodowska czy Lem, ale także historie Polaków mniej znanych, lecz nie mniej wybitnych.

Książka nie została zredagowana pod konkretny wiek czytelnika. Polecana jest już kilkulatkom, które lubią słuchać fascynujących opowieści, które czytają im rodzice. Po książkę mogą sięgać dzieci, które potrafią już czytać. Publikację zaprojektowano, by zachwyciła też dorosłych.

Można ją nabyć tylko przez oficjalną stronę internetową.

My prezentujemy kilku naukowców tam opisanych, którzy rozwijali swoje kariery poza granicami Polski, będąc chlubą naszego kraju i godnie go reprezentując. 

Niektórych może nie znaleźliście, a warto poznać ich losy:

• Mieczysław Bekker  (1905-1989) –  inżynier-mechanik, wielki uczony, specjalista od mechaniki układu pojazd-teren (Terramechanika), wnikliwy badacz i wspaniały konstruktor pojazdów terenowych. Urodził w 1905 r. w Strzyżowa, stąd trafił do NASA i został głównym konstruktorem pojazdu księżycowego LRV. Uważano go za ojca terramechaniki, a jego nazwisko umieszczono w Alei Zasłużonych w Badaniach Kosmosu (Space Walk of Fame). To twórca rewolucyjnego łazika wykorzystywanego podczas lotów na księżyc programu Apollo! Pozostawił po sobie liczne prace naukowe
  
  Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Potem przedostał się do Francji, gdzie został zatrudniony jako uznany specjalista w Wydziale Czołgów w Ministerstwie Uzbrojenia w Paryżu. Później przeniósł się do Kanady (1942), gdzie pracował w Biurze Badań Broni Pancernej, podlegającym kanadyjskiemu Ministerstwu Zaopatrzenia. W 1943 roku za zgodą polskich władz emigracyjnych wstąpił do armii kanadyjskiej. W 1956 wyjechał do USA, gdzie pracował w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych i prowadził wykłady na politechnice. W niedługim czasie został profesorem. Zmarł w Santa Barbara w Kalifornii.

• Jan Czochralski (1885-1953) –  chemik, metaloznawca. Wynalazca powszechnie stosowanej metody otrzymywania monokryształów krzemu (nazwanej później metodą Czochralskiego), będącej podstawą procesu produkcji układów scalonych. Najczęściej cytowany polski uczony.
  
  W 1904 r. wyjechał do Berlina. W 1906 r. podjął swoje pierwsze prace badawcze w laboratorium. Na Politechnice w Charlottenburgu uzyskał dyplom inżyniera chemika. W 1917 r. przeniósł się do Frankfurtu nad Menem, gdzie został szefem laboratorium metaloznawczego. Tam opracował i w 1924 r. opatentował bezcynowy stop łożyskowy, który spowodował rewolucję w kolejnictwie, przyczyniając się do zwiększenia prędkości i niezawodności ruchu pociągów. Wynalazek ten był szczególnie istotny dla gospodarki Niemiec, którą objęto zakazem importu cyny. W 1924 r. został wiceprzewodniczącym, a w 1925 r. przewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Metaloznawczego i członkiem honorowym Międzynarodowego Związku Badań Materiałoznawczych w Londynie. Henry Ford zaproponował mu pracę w laboratorium swojej firmy w Detroit, z czego Czochralski jednak nie skorzystał. W 1928 r. powrócił do kraju.
  
  
• Stanisław Ulam (1909-1984) – matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej. Nazywany ojcem chrzestnym bomby wodorowej. Był jednym z pierwszych naukowców, który w pełni wykorzystywał w swojej pracy komputery.
  
  Po zakończeniu studiów, w 1934 roku, nie mając – ze względu na pochodzenie – większych szans na podjęcie pracy dydaktycznej, wyruszył w dłuższą podróż do Europy Zachodniej. Odwiedził ośrodki akademickie w Szwajcarii, Francji (Uniwersytet Paryski) i Anglii (Uniwersytet Cambridge). Wszędzie zdobywał sławę jako doskonały i oryginalny matematyk, pełny nowatorskich pomysłów. W 1934 r. był pierwszym mężczyzną, który wygłosił wykład w College’u Girton. W 1935 Ulam otrzymał zaproszenie na Uniwersytet w Princeton w Stanach Zjednoczonych, a potem na Uniwersytecie Harvarda,  których skorzystał. Pracował w ośrodku badań jądrowych w Los Alamos razem z największymi naukowcami na świecie. Po zakończeniu pracy w Los Alamos objął stanowisko dziekana wydziału matematyki na Uniwersytecie Kolorado, pozostając jednocześnie konsultantem rządowym. Mieszkał w USA, a żona pochowała go w Paryżu.

• Paweł Edmund Strzelecki (1797 – 1873)-  podróżnik, geolog, geograf, badacz i odkrywca. Jako pierwszy Polak indywidualnie okrążył świat w celach naukowych, odwiedził wszystkie kontynenty oprócz Antarktydy.   
  W 1829 Strzelecki opuścił Polskę. W latach 1830–1831 przebywał prawdopodobnie we Francji, a od listopada 1831 do czerwca 1834 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Potem wyruszył w 9-letnią podróż dookoła Ziemi. Wszystkie koszty pokrywał z własnej kieszeni. Podczas pobytu w Australii zbadał najwyższe pasmo górskie tego kontynentu – Wielkie Góry Wododziałowe, a jego najwyższy szczyt nazwał na cześć przywódcy insurekcji z 1794 roku Górą Kościuszki (Mount Kosciuszko). Kłopoty ze zdrowiem sprawiły, że w październiku 1843 powrócił do Europy, gdzie dwa lata później wydał w Londynie pierwsze monumentalne opracowanie naukowe o Australii.  1845 roku podróżnik przyjął obywatelstwo brytyjskie. W 1853 został członkiem The Royal Society of London. Zmarł w stolicy Wilekiej Brytanii i tam został pochowany. W 1997 roku jego prochy sprowadzono do Polski.